Mindfulness wordt geassocieerd met ‘niet-oordelen’ of ‘niet-oordelende aandacht’. Of met ‘je oordeel uitstellen en goed kijken’. Ik zou zeggen: veel succes ermee. ‘Oordelen’ – iets eerder goed of slecht, mooi of lelijk, lekker of vies, … vinden – gaat over een voorkeur of ‘afkeur’ die je ervaart of die door heel je organisme – lichaam…
Ik blijf zoeken naar woorden en beelden die recht doen aan wat er gaande is wanneer ik iemand aan het ontmoeten ben in een context waarin ik verschijn als professional-hulpverlener en de ander als zorgzoeker of zorgbestemmeling. (De metafoor behandelaar-behandelde schiet tekort.) Ik blijf ook zoeken naar waar ik toe opgeroepen word, wat het appél…
De ervaring van ademhalingsgewaarwordingen geniet in het traditionele meditatielandschap een belangrijk plaats als focus. In ‘frame by frame’ – een soort vervolgcursus op een klassieke mindfulnesscursus (genre MBSR of MBCT) – suggereert Mark Williams om vooral je (potentieel erg onrustige) geest te helpen om iets van stabiliteit te vinden. Hij stelt voor om steeds te…
Door te spreken, door te kiezen en door korte spurtjes te doen, breng je pit in je meditatiepraktijk. Spreek Het wordt niet veel gezegd. Vandaar: Praat tegen jezelf tijdens je meditatie. Begeleid jezelf. Op wat gaan we nu focussen? De adem? Oké. Geef jezelf af en toe een instructie. Nu de geluiden! Benoem iets dat…
Eén aspect van het mediteren dat ik doe is: het heel stilletjes maken. Geen geluid maken. Zodat ik het ademen kan ‘horen’. Horen tussen aanhalingstekens. (Het is niks auditief. Ik hoor de adem niet zonder aanhalingstekens.) Ik kan het niet anders zeggen: heel stilletjes en luisteren naar het ademen. Is het er? Waar? Wat doet…
Ik doe het soms zo: heel stilletjes speur ik naar sporen van het ademen dat zich in en aan mijn lijf ontwikkelt. (en daarbij meer of minder ook andere sporen van lijfelijk leven, zoals gewicht of compactheid of het kloppen van hart.) Daar is het! Dat is een beetje spannend. Alsof je een dier gadeslaat.…
Mediteren is een woord. Maar als jij zegt ‘ik mediteer’, dan weet ik niet wat je bedoelt. Ik weet zelfs niet wat ik er zelf mee bedoel als ik zeg ‘ik mediteer’. Gisteren bij voorbeeld. Ik heb gemediteerd. Maar onder de paraplu van die uitspraak: wat heb ik gedaan? Ik zat. Op een stoel. Ik…
Het mediteren dat ik doe is een soort mixen, of het toelaten van een soort mixen. Er is dát waar ik met opzet op focus, zoals een bewustzijn van ademhalingservaringen of van lijfelijke gewaarwordingen (bv door licht te bewegen). Dat is 1. En dan is er alles wat daartussen, daardoor, eroverheen, in de plaats komt,…
[Als je liever luistert naar dit artikel, dan klik dan HIER] Zelfzorg, dat is een woord dat ik de laatste maanden vaak gebruik (enkel in gesprek met mezelf, in mijn dagboek). Ik gebruik het en ik ben er dan tegelijkertijd gegeneerd over en eens opgeschreven wend ik me er snel van af. Het is geschreven, nu snel over…
Weten en toch niet, kunnen en toch niet, iets zijn en toch niet Ik weet niet hoe we er op uitkwamen in het gesprek, het heeft me verrast, hij zei iets en ik herkende het of ik dacht het te herkennen: dat je kennis en ervaring en vaardigheden hebt – je kan gitaar spelen of…